Na lekker een paar dagen vrij te zijn geweest na de nachtdiensten, heb ik weer dag- en avonddiensten gedraaid. Tijdens een van deze diensten kwam er een patiënt binnen, die was gebeten door een slang.
Zelfs ik schrik daar inmiddels niet meer van, aangezien het hier bijna dagelijkse kost is. De gevolgen zijn over het algemeen minimaal. De slang zorgt ervoor dat je bloed niet meer stolt. In het ziekenhuis geven we dan anti-gif en antibiotica, waarna de patiënt meestal na 1 of 2 nachten weer huiswaarts mag.
Echter kwam deze patiënt pas op dag 6 na de beet. Hij had thuis eerst geprobeerd alles op te lossen met wat kruiden, maar hij knapte niet op. Voor ons was het duidelijk dat het niet goed ging, en dat hij direct geholpen moest worden. Het liefst zouden we hem hebben doorgestuurd naar TTH, het gespecialiseerde ziekenhuis, maar de artsen gingen er van uit dat hij de rit daarheen niet zou overleven, dus werd hij klaar gemaakt om bij ons voor spoed-OK te gaan. Deze OK moest er voor zorgen dat zijn buikholte werd leeggehaald, die vol zat met bloed (en dus op geen enkele manier zou gaan stollen). Blijkbaar had het slangengif voor een inwendige bloeding gezorgd, waardoor zijn HB 2,4mmol/L was. Echter op het moment dat hij op een ander bed werd gelegd, stierf hij. Wat deze situatie extra heftig maakte, is dat de patiënt nog erg jong, pas eind twintig was.
Vorige blog schreef ik over het dagje uit door Tamale. Al de dag daarna was ik niet helemaal lekker, met name last van mijn buik. Nu is dat niet gek, want tot nu toe heb ik dat elke keer als ik ergens vlees (kip/beef) eet. Echter knapte ik niet op, en voelde ik me echt daadwerkelijk per dag minder lekker en slapper. Afgelopen weekend had ik zelfs het idee dat ik zomaar ineens zou kunnen flauwvallen. Ik heb toen Monica, de moeder in het gastgezin belooft om dit te melden aan mijn collega’s in het ziekenhuis. Toen ik dus maandag daarheen ging voor een avonddienst, moest ik dan ook gaan bloedprikken. Daaruit kwam dat ik buiktyfus heb. Nu klinkt dat heftiger dan dat het is en is er goede behandeling. Ik moest starten met twee soorten antibiotica. Van allebei de eerste gift kreeg ik direct in het ziekenhuis via een infuus, samen met een liter vocht (NaCl/Gluc), om een eerste boost te geven. Daarna kon ik gewoon naar huis, hoewel ik nog wel een week antibiotica pillen moet slikken. De verpleegkundigen hebben me ook bevolen om de rest van de week thuis te blijven, ze wilden me niet zien in het ziekenhuis. Toen ik nogal verbaasd vroeg of ze echt de hele week bedoelde, zei ze dat ik me echt beter moest voelen voordat ik terug mag komen, omdat ik op mezelf moet letten.
Dus inmiddels zit ik netjes al drie dagen thuis, maar voel ik me echt stukken beter. In principe ben ik van plan om morgen weer te gaan werken, aangezien ik het weekend al weer vrij heb. Ik ben benieuwd wat ze morgen te zeggen hebben, als ik daar binnen durf te komen ;)
Dit keer een wat kortere blog, maar veel meer dan dit heb ik daadwerkelijk niet meegemaakt, aangezien ik een paar dagen binnenshuis heb doorgebracht.
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi A, je blog gelezen, leuk zo een zin, " voor de rest heb ik niet zo veel meegemaakt" . Wees voorzichtig met je zelf! Wens je alle GOEDS toe!! Johan
Tjonge, wat een pech, Adeline! Pas maar goed op jezelf. Je bent een nuchtere meid die van aanpakken houdt, maar soms maar even niet! Luister maar naar je collega's, zij hebben ervaring met dit soort ziektes! Veel liefs😘