Donderdag moet ik om 7.30u bij het ziekenhuis zijn. Op dinsdag of woensdag daarvoor zou ik doorkrijgen op welke afdeling ik terecht ga komen, echter had ik donderdagochtend nog steeds niks gehoord.
Om 07.10u meld ik me dan ook maar op de eerste afdeling die ik tegenkom: de OPD, een soort huisartsenpost. Daar weten ze echter niet wat men met me aan moet, en wordt ik doorgestuurd naar het kantoor van Mohammed, degene die mij op de hoogte had moeten brengen. Mohammed is er echter nog niet, hij begint pas om 08.30u. Om 08.30u is het echter dan ook wel snel geregeld. Hij had namelijk al wel een roostertje gemaakt, alleen niet naar mij doorgestuurd. Volgens dit rooster ben ik tot met 30 oktober werkzaam op de OPD. De eerste donderdag was vrij chaotisch, doordat ik later aankwam dan de rest, en er niemand de tijd nam om mij te vertellen wat er van mij verwacht werd.
Vrijdag was ik daar rond 07.15u en werd ik direct aangesproken door de verpleegkundig specialist van dienst. Die heeft hier ongeveer de taken van een Arts Assistent. Dit is degene die de patiënten beoordeeld en medicatie voorschrijft op de OPD. Hij legde me gelijk de huidige casus voor en vroeg om mijn mening. Gezien alle andere verpleegkundige van de dagdienst pas even voor 08.00u binnen kwamen, was het wel fijn dat iemand me gelijk even meenam. (ja, de dienst begint officieel wel om 07.30u;). Die dag bleef ik bij de verpleegkundig specialist van de dagdienst. Ze was er erg blij mee, gezien ze juist vorige week van papieren dossiers over zijn gegaan op online dossiers. Deze verpleegkundig specialist had echt geen idee wat ze met de computer aan moest;) Nu val ik soms onder de digibeten van mijn generatie, maar hier kon ik toch echt wat meebrengen.
Zaterdag en zondag was het weekend. Zaterdag gezellig met twee andere vrijwilligers door de stad gezworven. Zij waren bezig met een workshop bij het Art Centre, een eigen schilderijtje maken. Gezien ze een andere keer al begonnen waren, kon ik niet meedoen, dus ben ik dat centrum eens gaan bekijken. Het bestaat eigenlijk uit allemaal kleine souvenirwinkeltjes die hun spullen zelf maken. Bij één van de winkeltjes ontmoet ik ‘Prof’. Hij is de eigenaar van het winkeltje. We raken aan de praat, en al snel nodigt hij me uit voor een spelletje. Het spelletje ken ik al vanuit Oeganda, maar nu blijkt dat je er vier verschillende spelletjes mee kan spelen. Echt super leuk, en hier ga ik sowieso vaker heen!
Zondag zou de kerk (Presbyterian Church) om 08.30u beginnen, aldus Sylvester. Dit kerkje is nieuw hier in de community, op ongeveer 20 minuten lopen vanaf huis. Sylvester liep met me mee, omdat ik die kant nog helemaal niet op was geweest. Daar aangekomen is er echter echt helemaal niemand, behalve drie geiten;) En dit keer was ik zelfs te laat, dus dat was geen excuus. Sylvester snapte het niet, dus zijn we maar terug naar huis gelopen. Daar heb ik met een Nederlandse dienst mee geluisterd. Voor volgende week ga ik zelf wel even informeren:)
Maandag ga ik weer naar het ziekenhuis. Nu pas ik me wat meer aan qua tijd, en dat gaat goed, hoewel ik nog steeds de eerste ben. Ik vraag nu eens goed wat precies de taken zijn van een verpleegkundige op deze afdeling, want afgelopen donderdag heb ik namelijk alleen maar bij iedereen de bloeddruk en temperatuur gemeten, maar had ik natuurlijk ook geen rondleiding of iets gekregen. Nu wordt mij verteld dat de metingen uitvoeren eigenlijk zo goed als de enige taak van de verpleegkundige op de OPD is. Wij doen de metingen, zetten dat in het systeem en dan de verpleegkundig specialist consult de mensen en schrijft zo nodig medicatie voor. In de wat heftigere gevallen, vangen we ze op in triage, op een brancard. Hier kunnen we eventueel een infuus aanleggen. Echter heb je maar 1 of 2 van zulke gevallen op een dag, en vaak komen ze dan alleen maar op de triage omdat ze aan het overgeven zijn, dus nog steeds niet echt spannend.
Op dinsdag kwam er een ziek jongetje vaan een jaar of twee binnen. Had koorts van bijna 39 graden, en was erg slaperig. De verpleegkundig specialist had niet direct tijd om te komen, dus moesten we het even zelf aankijken. Een verpleegkundige vroeg mij wat wij in Nederland nu zouden doen, terwijl we op een arts wachten. Ik stelde voor om paracetamol te geven, om de koorts te onderdrukken, maar dat kan hier niet. De OPD heeft namelijk zelf geen medicatie. Heeft iemand medicatie nodig, krijgt de patiënt een recept, kan het ophalen bij de apotheek (die wel in het ziekenhuis zit) en dan weer terug komen naar de OPD, waar wij het kunnen toedienen. Maar als verpleegkundige mag je hier ook geen medicatie voorschrijven, dus was er geen paracetamol voor handen, totdat de verpleegkundig specialist die heeft voorgeschreven, en juist die had nu geen tijd om te komen. Ik gaf aan bij de verpleegkundige dat ik het dan ook niet wist wat je dan nu moest doen. Het enige goede antwoord was geweest: wachten op de verpleegkundig specialist, hoorde ik later.
Hoewel dit een handige afdeling is om in te komen, is het best wel saai, want ook als je bijvoorbeeld een lage of juist hoge bloeddruk hebt, doe je er als verpleegkundige echt helemaal niks mee. Alles wordt doorgeschoven naar de verpleegkundig specialist. Maar goed, drie weken dit, en dan op naar een verpleegafdeling.
Ik hoop vanaf deze week elke donderdag op het moeder-kindcentrum in de community aan de slag te gaan. Van horen zeggen, lijkt het een soort consultatiebureau. Hoe dat gaat, valt te lezen in een volgende blog.
Reactie plaatsen
Reacties